آینه صوتی

چه چیزهایی را می‌بینیم؟

این آینه صوتی شلجمی شکل به‌وسیله شرکت فن‌آموز برای ما ساخته شده، بخش همیشه تازه و شگفت‌انگیز موزه، هنوز هم گاهی بین همهمه بازدیدکنندگان و جیغ و فریادهای برآمده از هیجانشان با دوستانمان در آن سوی سالن یواشکی پچ‌پچ می‌کنیم و سربه‌سرشان می‌گذاریم (بازدیدکنندگان عزیز به مشاهدات علمی ادامه دهید!😜😄).

هنگامی‌که یک موج صوتی مسطح به یک سطح بازتابنده و مقعر برخورد می‌کند، این سطح صدا را منعکس کرده و آن را در یک نقطه متمرکز می‌کند. هر چه سطح بزرگتر باشد، طول موجی که منعکس می‌شود طولانی‌تر است. حال فرض کنید که می‌خواهید بدانید هواپیماها چه زمانی به شما نزدیک می‌شوند؛ تعدادی از سطوح مقعر بازتابنده بزرگ را در محل مناسب تنظیم کرده، میکروفون‌ها را در نقاط کانونی قرار می‌دهید، سپس یک سیستم ارتباطی می‌سازید تا آن اطلاعات را به یک مرکز منتقل کند. حالا شما یک سیستم هشدار اولیه از آینه‌های صوتی دارید.

این دقیقا همان کاری است که بریتانیایی‌ها پس از جنگ جهانی اول انجام دادند. در اواخر دهه 1910 تا اوایل دهه 1930، آینه‌های آزمایشی در مکان‌هایی در امتداد سواحل شرقی و جنوبی این کشور ساخته شدند. درست همان‌طور که فیزیک پیش‌بینی می کرد، آینه‌ها کار کردند و صدای هواپیماها از کیلومترها دورتر شنیده شد.

البته با افزایش چشمگیر سرعت هواپیماها و به تبع آن کاهش فرصت زمان لازم شناسایی و هشدار، این آینه‌های صوتی خیلی زود ناکارآمد شدند و هیچ نقشی در جنگ بعدی نداشتند.

 آینه‌های صوتی نقش مهمی را به‌عنوان یک فناوری موقت ایفا کردند و زمینه را برای ایجاد یک شبکه هشدار اولیه فراهم ساختند که می‌توانست به سرعت اطلاعات را از مکان‌های دور به یک فرماندهی متمرکز منتقل کند. این  سیستم ارتباطی رشد کرد و به ستون فقرات سیستم رادار CH تبدیل شد (the Chain Home radar system).

چیدمان‌های وابسته

خبر

موزه خانه دانش   بنیاد ثبوتی