یکمین سالگرد افتتاح خانه دانش و نمایشگاهی از فعالیت‌های آن در اولین سال تأسیس، ساعت 10 صبح دوم شهریورماه 1402 با حضور استاد یوسف ثبوتی، هیئت امنای بنیاد ثبوتی، حامیان بنیاد و علاقه‌مندان خانه دانش برگزار شد. با اعلام برنامه‌ها به‌وسیله‌ی دکتر شیوا آروین، سخنرانی‌هایی درباره‌ی خانه دانش، علوم‌پایه و آموزش کودکان انجام شد و ویدیوهای کوتاهی از فعالیت‌های خانه دانش در سال اول تأسیس و هم‌چنین جشن پایان دوره‌های کاوشی هم‌زمان با تولد استاد یوسف ثبوتی پخش شد و حاضران به بازدید از چیدمان‌های علمی بخش موزه‌ی خانه دانش و تجربه‌ی کار با آن‌ها و هم‌چنین مشاهده‌ی نمایشگاه منتخبی از فعالیت‌های یک سال اخیر خانه دانش پرداختند.
نخستین سخنران، دکتر حمیدرضا خالصی‌فرد رئیس خانه دانش بود که با متنی از ابن‌هیثم آغاز کرده و چرایی تأسیس خانه دانش را آماده کردن محیطی برای بچه‌ها دانستند که یاد بگیرند کنجکاویشان را از دست نداده و پرسشگری را ادامه دهند و پاسخی مستدل بیابند، چرا که دانش‌آموزانی که پرسشگرند، پژوهشگرند. سپس در گزارش سالانه‌ی خانه دانش به معرفی بخش‌های فعال از جمله برگزاری دوره‌های کاوشی (در حدود 450 ساعت)، برگزاری 9 رویداد و چیدمان‌های علمی موزه‌ی خانه دانش پرداختند که به‌طوری شکل گرفته‌اند تا با دوره‌های کاوشی خانه دانش هم‌خوانی داشته و بچه‌ها بتوانند در دوره‌های کاوشی با اساس علمی آن‌ها آشنا شده و فرآیندهای مشابه را در خانه بشناسند و بازآفرینی و تجربه کنند، هم‌چنین فعالیت‌های پیش‌ِرو و در دست اجرا را مطرح کردند. ایشان ضمن قدردانی از اعضا و پشتیبانان فنی خانه دانش، به معرفی حامیان خانه دانش پرداختند: مهندس انصاری، مهندس زورچنگ، روانشاد دکتر یوسف بهرامی، مهندس حمید فغفوری، مهندس احمد فغفوری، مهندس احمد قربانی، حاج ذوالفقار جعفری، آقای محسن جعفری، آقای جواد هادی‌پور، دکتر سیروس ارشدی، خانم یاسمن هادی‌پور، مهندس فرزاد عباسی، خانم انسیه فرهادیان و خانم ماندانا فرهادیان.
سخنران دوم دکتر سعدالله نصیری قیداری بودند که به صحبت درباره‌ی علوم‌پایه و توسعه و اهمیت علوم‌پایه از نظر بین‌المللی پرداختند، با معرفی علوم‌پایه به‌عنوان موتور محرک توسعه، با توجه به این‌که در علوم‌پایه ایده و کاربرد در یک قدمی هم نیستند سرمایه‌گذاری کلان و بلند‌مدت در آن را لازم دانستند و تأکید کردند هیچ کشوری بدون توجه به علوم‌پایه توسعه پیدا نمی‌کند.
سخنران سوم، آقای حازم فریپور بودند که در ابتدا تلاش مجموعه‌ی فن‌آموز را برای حرکت به سمتی که برای نام ایران افتخار بیافریند، برشمرده و فن‌آموز را مجموعه‌ای از معلم‌ها معرفی کردند که هدفشان پرسشگری و آموزش شاد و آزاد است. ایشان در امتداد صحبت‌های دکتر خالصی‌فرد به صحبت درباره‌ی خلاقیت و پرسشگری پرداخته و نکاتی از روانشناسی تربیتی گفتند. اغلب فعالیت‌ها زیر عنوان‌های پرورش خلاقیت و کشف استعداد را آسیب‌رسان و خطرناک دانسته و کار خانه‌های دانش را توسعه‌ی فرهنگی شمردند که مردم در رفتن به سمت چنین دکان‌هایی احتیاط کنند. امر به خلاقیت و نهی از آن را موانع پرورش خلاقیت شمردند که راه پرورش آن، تصادفی رها کردن بچه‌ها در دنیای سرشار از فعالیت و غنی‌سازی محیط زندگی کودکان بوده و با توجه این نکته، نقش خانه دانش را واضح دانستند. آقای فریپور یاد دادن به بچه‌ها بدون انگیزه را با هل دادن ماشین خاموش مقایسه کرده و گفتند: هدف اولیه‌ی خانه دانش انگیزش و نه یاد دادن است تا بچه‌ها یادگیری دانش را دوست بدارند؛ بچه‌ها در خانه دانش حیرت می‌کنند و هیجان‌زده می‌شوند و این محرکی برای تلاش آن‌ها در یادگیری دانش است.
استاد یوسف ثبوتی صحبت‌هایشان را با مطایبه‌ای بر گفته‌های آقای فریپور آغاز کردند. از تجربه‌ی معلمی خود گفتند (استاد اشاره نمودند که از 18 سالگی معلمی کرده‌اند) و مشکلی که دغدغه‌اشان شده: 100 – 150 سال است علم را میخریم و از بیرون می‌آوریم، در به‌دست آوردن آنچه که در سابقه‌ی فرهنگیمان نداریم، الگوی آموختن علم از بیرون و خریدن تکنولوژی را مدت‌هاست تکرار می‌کنیم. چرا مانند آن‌ها نمی‌شویم؟ دانش ریزه‌کاری‌هایی دارد که خریدنی نیستند نه تنها در کشور ما بلکه در دنیا هم از آن‌ها غفلت می‌شود. در خانه دانش می‌خواهیم این ریزه‌کاری‌ها را به جامعه بدهیم. معارف جامعه‌ی بشری دسته‌بندی می‌شوند به دانش‌های دقیق (به فکر می‌رسند در عمل سنجیده و مشاهده می‌شوند که جواب می‌دهد یا نه) و غیردقیق (پیچیدگی‌های ناشناخته دارند)، در دانش‌های دقیق اختلاف نظر و مجادله وجود ندارد پس بهتر است از بنیاد به جامعه دانش‌های دقیق را یاد بدهیم تا کمتر سراغ جنگ و جدال بروند. این فلسفه‌ی خانه دانش ماست.
استاد در پایان درباره‌ی حمایت از خانه دانش گفتند. نوید رشد کردن خانه دانش را دادند و امیدواری را در دل ما کاشتند.
